Foto: Filip Van Roe

Over Annemie

Journaliste Annemie Struyf maakt spraakmakende boeken en tv-reeksen. Een grote authenticiteit en oprechte persoonlijke betrokkenheid zijn de rode draad in al haar reportages. Ze is journaliste, schrijfster, tv-maker en moeder van vijf kinderen. In haar journalistieke werk is ze steeds op zoek naar authentieke en aangrijpende verhalen. Verhalen die je de adem afsnijden, maar die je evengoed hier en daar doen glimlachen.  

Vanaf  2002 beheersen haar boeken onafgebroken de boekentoptiens. In 2002 verschijnt A la limite. Verhalen over leven, liefde en dood.  In Insjallah mevrouw. Ontmoetingen (z)onder de boerka (2004) portretteert zij op een unieke en aangrijpende manier het leven en lot van de vrouwen in het huidige Afghanistan.

In september 2005 publiceert zij Mijn status is positief, een aangrijpend verhaal over aids in Afrika en de ontmoeting met Hope, een klein, zwart meisje dat haar leven overhoop gooit.

In 2005 maakt zij de overstap naar de tv-wereld als reportagemaker.

In februari 2006 verschijnt de zevendelige tv-reeks De Moeder van mijn Dochter op de VRT. In deze reeks gaat Annemie Struyf opnieuw naar Kenia, op zoek naar de roots van haar adoptiedochter Hope. Doorheen dit ontroerende en persoonlijke verhaal vertelt zij meteen het grotere verhaal van de miljoenen aidsweeskinderen in Afrika.

In 2006 en 2007 reist Annemie Struyf onder het motto “Ladies First” de wereld rond. Van Timboektoe naar Jerusalem, van Oost-Timor naar Afghanistan, van Swaziland naar Georgië, van Nepal en Filippijnen, naar Kenia en Niger. Gefascineerd door verhalen van presidentsvrouwen en koninginnen, maar ook van heel gewone vrouwen met een bijzonder verhaal. Deze reis resulteert in een achtdelige tv-reeks Ladies First op de VRT, en in het boek Ladies First & First Ladies.

In 2010 brengt Annemie Struyf de reeks In Godsnaam op tv. In het gezelschap van mensen die een radikale religieuze levenskeuze maken, leeft de journaliste wekenlang in kloosters, tempels en ashrams. Met 1,3 miljoen kijkers wordt In Godsnaam een kijkcijferkanon.

In “De Zussen van mijn Dochter” gaat Annemie opnieuw naar Kenia. Intussen heeft ze opvangtehuis voor weeskinderen opgericht: Hope Home. In “De Zussen van mijn Dochter” vertelt Annemie niet alleen het ontroerende en hartverwarmende verhaal van het leven in Hope Home. Maar ook dat van de jonge, zwarte meisjes en vrouwen die moeten knokken voor een gelukkig bestaan.

Als meter van Kom op tegen Kanker publiceert Annemie in het voorjaar van 2012 de naaktkalender Naked First Ladies, opnieuw een initiatief in samenwerking met Lieve Blancquaert.

In september komt de tweede reeks van In Godsnaam waarin Annemie Struyf de wereld van de laatste, Vlaamse zusters-missionarissen verkent. Vanuit het klooster van de “Zusters van de Jacht” in Heverlee trekt ze de wereld rond, op zoek naar de laatste uitgeputte, kranige of onvermoeibare missionaris.

In november 2012 publiceert Annemie Struyf In Godsnaam. Terug naar het slotklooster.

In 2009 leefde Annemie voor het eerst een week mee met de Trappistinen van Brecht. Ze ging waar geen enkele journaliste haar was voorgegaan: achter slot, tot in het hart van de  de contemplatieve wereld.  De rust en de wijsheid die ze daar aantrof, raakten haar. Toen de uitzendingen op tv kwamen, bleek Vlaanderen al even gefascineerd. 1,4 miljoen kijkers voor een programma over nonnen. Drie jaar later, in mei 2012, keert Annemie terug naar Brecht, en schrijft het boek In Godsnaam, Terug naar het slotklooster.

In december 2013 verlaat Annemie Struyf het productiehuis Woestijnvis en gaat zij rechtstreeks voor de VRT (Openbare Omroep) werken. Daar brengt zij begin 2013 “De Bleekweide” op het scherm. Discreet en zonder ingrijpen volgt zij een aantal jongeren in hun therapieruimte .

In Via Annemie (2014-2015-2016)stappen we door deuren die steevast voor buitenstaanders gesloten bleven. Het is een ontdekkingstocht langs werelden, plekken, verhalen en rituelen waarvan we het bestaan wel vermoeden, maar die we nooit op deze manier te zien of te horen kregen.

In Kenia ontdekt Annemie dat piepjonge meisjes op grote schaal genitaal verminkt worden. De naam van deze reportages wordt meteen ook de titel van haar nieuwe boek, dat ze samen met haar dochter Johanna Laurent schrijft: Blijf van mijn lijfje. Verhalen over genitale verminking van meisjes.

In 2016 verschijnt La Vie en Rose op Eén. In deze tv-reeks trekt Annemie een heel ander register open. Een jaar lang trekt ze door Frankrijk langs mensen die hun ultieme droom proberen waar te maken. Het wordt een adembenemende tocht doorheen de vier seizoenen. Langs betoverende plekken, maar vooral langs gewone mensen, allemaal op zoek naar die buitengewone droom.

Foto’s: Liesje Reyskens

In Chez Annemie ontvangt ze bijzondere gasten op een eeuwenoud landgoed in het zuiden van Frankrijk.
Eviva España vertelt de verhalen van mensen van hier die in Spanje hun zuiderse droom willen realiseren.

In Het Hoge Noorden volgt Annemie gedurende twee jaar enkele bijzondere gezinnen uit Vlaanderen die in Noorwegen hun geluk gaan zoeken. Deze tocht onderneemt ze vanuit de prangende vraag: “Waarom zoeken deze mensen hun geluk niet in het zuiden en de zon, maar in het noorden en de koude. Een intrigerend “Into the Wild”-verhaal van bij ons.

Foto 1: Thierry Van Vreckem

In de reeks Draagmoeders volgt Annemie drie jaar lang draagmoeders én wensouders. Van de zwangerschap tot de bevalling, van het kraambed tot het fragiele moment waarop de baby wordt overgedragen, van de babyborrel tot het verjaardagsfeestje. Draagmoeders is een heftige, ontroerende, indringende, intieme tv-reeks, die een ongeziene inkijk geeft in het moeilijke en kwetsbare parcours van draagmoederschap.

Hope for Girls

Sinds 2006 is Annemie Struyf voorzitter van Hope for Girls. Aanvankelijk focuste deze Stichting op opvang voor weeskinderen, zonder de band met de familie door te knippen. Via landbouw- en waterprojecten en tewerkstellingsinitiatieven wordt er tevens werk gemaakt van economische onafhankelijkheid en duurzame ontwikkeling.

Vanaf 2014 steunt Hope for Girls een vluchthuis voor meisjes die aan de praktijken van genitale verminking willen ontsnappen. Dit vluchthuis is verbonden aan een anti-FGM (Female Genital Mutilation)-school in Kuria (Kenia).

Website: www.hopeforgirls.com
Mail: info@hopeforgirls.org

Onderscheidingen

• 2002: Annemie ontvangt de Dexia-Persprijs in de categorie Geschreven Pers
• 2012: Annemie ontvangt van Koning Albert II de titel van Commandeur in de Kroonorde.
• 2015: Annemie wint de Golden Nymph Award (categorie: Prijs voor de Mensenrechten) op het prestigieuze Televisiefestival van Monte Carlo, voor haar tv-reportages Blijf van mijn Lijfje over Vrouwelijke Genitale Verminking
• 2017: Annemie wint de Prix du Citoyen Européen/ Europese Burgerschapsprijs 2017 voor haar werk in de strijd tegen vrouwelijke genitale verminking

Meer info